கவிதை

சாவித் துவாரத்தில்  கண் வைத்துப் பார்த்தேன்  ஒய்யாரப் பூனைகளும் கம்பீர நாய்களும்  வனப்பு மிக்க மயில்களும்  […]

எவ்வளவு நிரப்பினாலும்  ததும்பாமல்  விளிம்பில் நின்றபடி  தரை தட்டா ஆழத்தை  எட்டிபார்ற்கிறது  […]

மார்கழிக் குளிரிலும்  ஐப்பசி மழையிலும் கால் […]

மானுடத்தின்  துயரங்களை எல்லாம் தண்ணுள் விழுங்கி  ஏப்பமிட்டு மிச்சமான கடவுளின்   தவறுகள் […]

சலனத்தில்  உடைந்த  கண்ணாடியின் சில்லுகளில் செய்யமறுத்த […]

தூயமனம் கொண்டவன்  குடிப்பதெல்லம் தேனாகும் என்றரியாமல் உயர் சாதியென உறுமி  எச்சமாய் வாழ்ந்து  […]