கவிதை - காஸ்மோஸ் - 1

 

God , the Paradox of the invisible Hand

 As I stand at the edge of the railway platform , on a mid December morning , a breeze penetrates my attire and chills every single bone I have . 

The  moment when the clouds leave for the sun, life throws me another question! Who is God? Why is he/she/they needed? What exactly is his work , does he (for sake of this article , god will be a he) even exist? 

The sun then hits directly on my face with no intention of providing the much needed warmth, however little it might be . 

Now this is an existential question for religions. And right from the beginning, who ever raised this question has always met with blasphemy and its repercussions  , so if you trust God and have an unshakable faith in him  , believe that he is there, and he is responsible for all and everything that happens every single second on the countless trillions of galaxies you don’t have to read further . He exists.

But do read if you want to explore the construct that we built around “God” And what my interpretations are! 

Back to the railway platform. My hands tremble as I have had them out in the cold for too long. I know that God won't provide me with warmth by shining a light directly at me(sun is useless when providing just light in winter) . All he can do is to rekindle my consciousness ,that only stupid people, willingly keep their hands out in the cold for a long time. My brain catches all these up and sends the signals to me to keep them in . All this in a matter of milliseconds . Which is a wonder in itself. 

Is the mind, the god? 

Now this brings me back to the original question .  Is consciousness the god that we are looking for ? It’s what keeps humans from executing the most idiotic, dangerous ideas they get.  Like What if I enter a fire? What happens when you jump off the bridge? Why can’t I start counting to infinity?  So on and so forth! Is Avoidance of pure stupidity an act of god via consciousness ? Or is it just the cumulative knowledge of entire humanity passed on via DNAs? 

Talking about infinity , is that god? The mathematics in general and physics that rules the universe, are they God? Or the curiosity of mapping out the ever expanding  universe a work or act of god? It could be all or none , but no proof exists to validate either side of the spectrum. 

Now that I entered into a somewhat warm train, my mind goes back to the same question, GOD. Who is he? Is he the creator? Are we all some toys to him? What is the purpose of anything that he does or we do? I know the answers are muddy yet finding the right puddle is all I am looking for! 

Is Nature the god? 

As I think backwards, Earlier humans once they became conscious, feared just about everything. They looked up , saw the sun and got confused . They would've thought “What is this light that comes up every day that provides light and warmth? Why does it go into void and make everything darker? What if it doesn’t come back one day? “

The lack of knowledge around inanimate things or objects then became a path of worship . Why care about the physics and geometry of the sun when you can deem It a god and call it a day ? At night let’s call the moon a god , let’s make our days go with solar and lunar calendars. And the tradition continued with one thing turning into another and groups becoming religions , men becoming god and so on and so forth.

After many millennias, despite the scientific advantages , we are still at a place where we cant predict or stop from the sun melting us down, (if it decides that way)! We still can’t stop an earthquake, we still can't prevent a tsunami , we can’t stop wildfires or volcanic activity, so forth and so on. Is nature the true ultimate power? God is not a single entity or a deity or a stone or a flame or a messiah , it’s all and it’s one ! Your interpretation of god can change from mine , but in every iteration , he is the doer of good! There are things that are unexplainable to us , like a tsunami wiping out a percentage of humanity! But in the history of the universe,  humanity existed only for a mere 12 mins out of a typical Calendar year! So things don't have to make sense to us in the grand scheme of things! 

Is the power of destruction , the god? 

Moving aside from natural destruction, let’s talk about manual destruction and the epitome of our scientific invention - the nuke! What is the sole purpose of creating a weapon that has a potential to end humanity? And hand it over to humans? If there was a god,  why would he let a weapon of mass destruction be created, used and threaten the existence of a single  planetary species(us and trillions of life’s on this planet). Is this his way of balancing things out? Is that what he really does? More questions than answers so far. 

If you were given a chance to press a button to fix all your problems wouldn’t you press it? 

How is this different from a leader of a nation trying to do the same for his people? Is he a god to them? Does being god mean you decide for others and control aspects of our lives? So are powerful people the gods? Are governments and religions are those entities and do this in the name of god? 

Yes , there will be collateral damage , millions of innocents would lose their lives, but this also includes millions of scoundrels/rapists/bad people . Would a world be a better place if there are no bad people even if it costs millions of lives? 

And where does God fit in all these? For argument's sake , he exists , he helps humanity build a weapon of mass destruction, he lets the bad people walk freely and he keeps bringing in  more innocent humans to this world . Then what’s the point of god? 

 Will he/she stop someone from pushing that button? Or this is all an experiment where he measures humanity’s collective worthiness , after all this is not a world only for humans . Well one man’s idiocy is not the construct's fault . 

Do we need god? 

So far we have arrived at various conclusions where God could exist in many forms. But God cannot and should not be attributed to humanity’s stupidity , Hitler was one man with power , asking why god didn’t stop him is a faux pas. Why would a nation watch and let the holocaust happen is the right question. This also brings the question of do we really need god? 

Take God as a construct  , when you are down , depressed  and in fear , you need a hand, not to solve your problems , but a hand to just lift you up. It is all you need and we should term that hand as god however the way it arrives .  

As  Yuval Noah quotes , humanity survived as a species because we eventually realized that being in groups has much better probability and chance for our survival. And guess what , we survived!  Now that chance we took , biased or not , and its outcome(survival for thousands of years) in our favor is god . If the Neanderthals/homosapiens have chosen not clung on to a group , there would be no humanity today ! 

Sometimes a pure unbiased chance and the outcome of that chance is God. a flip of a coin turning your way is also an act of god! 

So what does this all mean?

 

It is not my  intent to explore whether a man can be god or everyone being god (aham brahmasmi) . My intent with this is to explore the unknown force that guides the world . The things that science can’t prove yet or don’t have answers for are the foundations for a supreme power ! 

Science states that everything started after the big bang but what’s before that? What is time before the Big Bang ? Is God the time itself? 

I am of the firm belief that the more we ask , the more we learn . This is where faith and beliefs come in . Make no mistake, an unquestionable faith could give temporary comfort , but trusting something blindly (including god ) goes against everything humanity has learned over its existence! 

So where does it put us?

I believe that something above ordinary exists. Yes there is bad in the world, but there is also lots of good in the world! Everything balances out in favor of good. Until science can categorically ,  in absolute terms prove that there is no possibility of the existence of that something , I am a believer. And if you ask me if there is a god , my answer is yes! 

Having an exact opposite belief is also fine! 

Talking about beliefs , a Tamil writer Sujatha put it aptly that you have to believe in something even if it’s not the god you believe in .

 To believe in something is much better than believing in god . That belief is how humanity operates, with or without God . 

எழுத்தும் இயக்கமும்

 தினமும் ஒரு வாக்கியமாவது எழுத  வேண்டும் என்று முடிவெடுத்து 100 நாட்களுக்கு மேல் ஆகிவிட்டது. ஒன்றிரண்டு நாட்களைத் தவிர்த்து விட்டுப்  பார்த்தால் ஏதோ ஒன்றை எழுதி இருக்கிறேன். ஏன் எழுத வேண்டும் , யார் படிக்கப் போகிறார்கள் என்றெல்லாம் பார்க்காமல் தினமும் ஒரு ஸ்டேட்டஸ், இல்லை கூகிள் டாக்சில் எதோ கிறுக்கல்கள் என்று நாட்கள் எழுதியபடி ஒன்று ஆரம்பிக்கிறது, இல்லை முடிகிறது. இதனால் மற்றவருக்குப் பயன் இருக்கோ இல்லையோ எனக்கு இது ஒரு பழக்கமாக மாறி விட்டது. இது இப்போது உதவுகிறதோ இல்லையோ ரிட்டையர்மெண்ட் காலத்தில் , ஓடி ஆடி விளையாட முடியாத காலத்தில் உதவும் என்பது யூகம்.

எழுத்தும் ஒரு நாளின் பகுதி என்ற நிலைக்கு ஓரிரு ஆண்டுகளில் நான் வரக்கூடும். 

இவனென்ன தினம் ஏதோ பிதற்றுகிறான், வேலையே இல்ல போல, எதுக்கு இத்தனை வாட்சப் ஸ்டேட்டஸ் என்றெல்லாம்  நீங்கள் அதிகம் யோசிக்க வேண்டாம். மார்க் அண்ணாச்சி block என்கிற option ஒன்றைக் கொடுத்திருக்கிறார். அதை கிளிக்கி விட்டு என் சத்தமே வராமல் நீங்கள் உழலலாம். 

தொடர்ந்து எழுத எழுத, என் மொழி சற்றே மேன்மை அடைந்திருப்பதாக ஒரு எண்ணம். கானல் நீராகக் கூட இருக்கலாம். கோபம் கொண்ட நாட்களில், மனம் வெதும்பிய நாட்களில், கடவுளின் மேல் அத்தனை கோபத்தையும் கொட்டி சில வரிகளை எழுதி வைத்திருக்கிறேன்., இவற்றை வெளியே விடுவதில்லை. வேண்டுமானால் விண்ணப்பம் அனுப்பவும் :) 

குதூகலமான நாட்களில் எழுதும் அனைத்தும், நக்கல், குறும்பு , நிறைவு எல்லாம் கொண்டதாக வந்திருக்கிறது.  அவற்றை வெளியே விட்டு பல்பு வாங்குவதும் உண்டு , குறிப்பாக ரயில் பயணங்களும், அதில் நடக்கும்(+நடக்காத) சம்பவங்களும் , அதில் வரும் பெண்களும் ஆண்களும் etc  etc . இந்தப் பயணங்கள்  உலகையம் , அதன் பெண்களையும் வேறொரு சரடில் பார்க்க வைக்கும் அளவிற்கு இருந்தன .    

இதிலிருந்து தான் ஆங்கில கட்டுரைகள் சில உதித்தன. நமக்கு தமிழே ததிங்கிணத்தோம் , இதில் இங்கிலீஷில் வேறயா என்பது போல இருந்தது அந்தக் கட்டுரைகள். அங்கிருந்து அப்படியே அடுத்த ஜம்ப் , இதுவரை தமிழில் எழுதி எனக்குப் பிடித்த, அல்லது, சிலருக்கு ஏதோ ஒரு உணர்ச்சியைத் தூண்டிய கதைகளை ஆங்கிலத்தில் வெளியிடுவது என்ற முடிவு . எண்டே இல்லாமல் அது வேலை வாங்குகிறது.  

சரி எத்தனை நாள்தான் இன்ஸ்டாவில் பார்வையாளனாக இருப்பது என்று மனதிற்கு நெருக்கமான சிலவற்றை இன்ஸ்டாகிராமில் விட, அது மூன்று லட்சம் பேரை சென்றடைந்தது இன்னும் ஆச்சரியம். இப்போது போடும் ரீலுக்கெல்லாம் லைக்குகள் வருகின்றன :|  

எல்லாம் எழுத்து, எதையும் எழுதலாம்  என்று எடுத்துக் கொள்ளக் கூடாது என்ற தெளிவையும் இது தந்தது. உதாரணமாக, இதுவரை  கூட இருப்பவர்கள், பரிச்சயப் பட்டவர்கள் , சொந்தங்கள் யாரையும், எந்த ஒரு கதாபாத்திரமாக எழுதுவதில்லை என்பது ரூல் ஒன்று ஆனது.  இதன் காரணமாகவே  முகம் அறியாத ரயில் மாந்தர்  சிலர் கதாபாத்திரங்களாக வந்திருக்கின்றனர். 

ரூல் இரண்டு - பிரேக் தி ரூல்ஸ் :) - பெண்களைப் பற்றிய அபிப்ராயங்களை இரண்டுக்கு ஒரு முறை யோசித்தே வெளியிடுகிறேன் - இது மணமான எழுத்தாளன் கொண்ட சாபம் என்றாலும், கொஞ்சமேனும் கோட்டைத் தாண்டி எழுத முடிகிறது, உதாரணம் - கீழே கொடுக்கப்பட்டுள்ள கவிதை ?!!!? 

அத்தனை ஆண் தடியர்களுக்கு 

நடுவில் புதைந்து கிடக்கும் 

அந்த பிளான்ட் பெண்ணின்

முகத்தைப் பார்ப்பதற்குள் 

முழு ரயில் பயணமும்

முடிந்து விடுகிறது 

கொஞ்சம் தள்ளி நின்னு தான் போன நோண்டுங்களேன் டா..ப்ச் 

…

இது எதோ ரோட்டோரத்தில் பல் இளித்து சைட் அடிக்கும் தொனியில் எழுதி இருந்தாலும் (கடைசி வரியை எடுத்து விட்டு, ஒரு மணமாகாத ஆணின் பார்வையில் பார்த்தால் , அர்த்தம் சற்றே மாறுபடும்) . இது முற்றிலும் கற்பனை, ஒரு மெய் ஞானத்தின் தேடல் ! இது கற்பனையா, இல்லை உனக்கு நடந்தா  என்ற கேள்விக்கு பதில் சொல்ல வேண்டுமே! இதே தொனியில் நிறைய எழுதுகிறோமோ , மற்றவர்கள் என்ன நினைப்பார்கள் என்று சிலவற்றை எழுதுவதே இல்லை.  

இது எனக்கு மட்டுமில்லாமல்,  ஆண் குலத்திற்கு மட்டுமில்லாமல் , பெண் குலத்திற்கும் ஒரு சோகம் தான்., இலக்கியம் தெரிந்த ஒரு பிளான்ட் பெண்ணிடம் அந்த கவிதையை? காட்டி இருந்தால் ஒருவேளை அவளே அதை ரசிக்கக்கூடும். என்ன எழுதத் தான் ஆள் இல்லை. 

எந்தப் பெண் மற்றொரு பெண்ணை பல்வேறு கோணங்களில் பார்த்து எழுதுகிறாள்? 

விபினிண்ட ஜீவிதம்- 3

 பாகம் 1 —> https://writervivek.com/2025/01/31/tentacles-of-love-1/

பாகம் 2–>https://writervivek.com/2025/02/07/tentacles-of-love-2/

போருக்கான நாள் குறிக்கப்பட்டது . சங்கர நாராயணன் அவன் பித்ருக்களை வேண்டிக் கொண்டு , மாஹாலய அம்மாவாசை தினத்தை போருக்கு பரிந்துரைத்திருந்தான் . விபினிடம் இருந்து பதில் வராவிட்டால் கூட நன்றாகத் தான் இருக்கும் என்று எண்ணிக் கொண்டான் . ஆனாலும் ரங்க நாயகியை இன்னொருவன் காதலிக்கிறான் என்று தெரிந்தும் எப்படி விடுவது . அடித்துப் பார்த்துவிட வேண்டியதான் என்று முடிவெடுத்து , உடம்பை மெருகேற்ற இரண்டு தண்டால் எக்ஸ்ட்ரா எடுக்க ஆரம்பித்திருந்தான் . 

ரங்க நாயகி பக்கத்து வீட்டுப் பெண். சிறு வயதிலிருந்து நண்பர்களாக வளர ஆரம்பித்துப் பத்து வருடங்களாக நட்பு காதலாக மலர ஆரம்பித்திருந்தது . ஒருதலைக் காதலோ , இரு தலை காதலோ காதல் ஒன்று தான் என்று தீர்க்கமாக நம்பினான் சங்கர நாராயணன் . தினமும் ரங்க நாயகி கண்ணில் படும் படி அவள் வீட்டருகே சுற்றித் திரிவான் . கோலி குண்டு விளையாடவேண்டுமா , அவள் வீட்டு வாசலில்தான் வட்டம் போட்டு விளையாடுவார்கள்  . கிட்டிப் புள் விளையாட்டா,  போடு அவள் வீட்டு வாசலில் . 

அவள் வீட்டு வாசலைக் கடக்கும் போதெல்லாம் அவள் இருக்கிறாளா , வெளியே வருகிறாளா என்று ஒரு கண் எப்போதும் வாசலைப் பார்த்தே இருக்கும். அவள் வந்து விட்டாலும், எதேச்சையாக அந்தப் பக்கம் வந்ததைப் போல காட்டிக் கொள்வான் . அவனுக்கு அவள் அப்பாவையும் நன்றாகத் தெரியும் , அவரும் இப்படி ஒரு பையன் தனக்கு மருமகனாக கிடைத்தால் நன்றாக இருக்கும் என்று எண்ணியிருக்கக் கூடும் . ஆனால் அவன் கனவுகளை தகர்ப்பதற்காவே கடவுள் படைத்த இரு  ஜீவன்களில் ஒன்று அவள் வீட்டில் இருந்தது.  ரங்க நாயகியின் மொட்டைப் பாட்டி .

தேய்ந்து போன சந்தனக் கலர் புடவை அணிந்து கொண்டு, வீட்டுத் திண்ணையில் அவள் இருந்தால் , அங்கே வர காகங்கள் கூட பயப்படும் . ரோட்டில் யார் சென்றாலும் “நீ பார்த்தசாரதி புள்ளையாண்டான் தானே , பக்கத்துல வா “ என்று அழைத்து , அவன் ஜாதகத்தை மட்டும் மேயாமல், அவன் அம்மாவின் ஒன்று விட்ட சித்தப்பாவின் தற்போதைய நடப்பு வரை அறிந்து கொள்ளாமல் விட மாட்டாள். அப்படியே அவன் வேறு யாராகவோ இருந்தால் , அவன் சொந்தத்தையும் கேட்டுத் தெரிந்து கொள்வாள் . அடுத்த முறை அவன் மாட்டினால் “நீ ராமசாமி புள்ள தானே, இங்க வா “ என்று விடாமல் துரத்துவது அவளுக்கு மாலை நேரப் பொழுது போக்கு. 

தப்பித் தவறி அவள் வீட்டருகே கிரிக்கெட் விளையாடி பந்து அவளிடம் மாட்டி விட்டால் முடிந்தது கதை. பந்து அவள் வீட்டுப் பக்கம் போகும் போதே பாதி பேர் அவரவர் வீட்டைத் தேடி ஓடி விடுவார்கள் . ஆனாலும் அவர்கள் தெரு அமைத்திருந்த விதம் , சங்கரனின் சலனமும் அவர்களை அங்கேயே விளையாட வைக்கும் .  பாட்டியின்  துணிவையும் தெளிவையும் அப்படியே ரங்க நாயகியிடம் கண்டிருக்கிறான். 

அன்றும் அப்படித்தான் , சண்டைக்கு நாள் குறித்தகிவிட்டதா என்று கேட்க வந்த ராகவனை வழிமறித்து  அரை மணி நேரம் சேதி கேட்டு ஒரு வழி செய்து விட்டிருந்தாள் மொட்டைப் பாட்டி . ராகவனும் வளைந்து நெளிந்து பார்த்து விட்டு , அவசரமாக மூச்சா வருகிறது என்று தப்பி ஓடி சங்கரனின் வீட்டுக்கு புற முதுகிட்டு வந்து நின்றான் . 

பாட்டியின் கதை சங்கரனுக்கு தெரியும் , இளம் வயதிலேயே கணவனை இழந்து நிற்கதியாக நின்றாலும், எப்படியோ ஒரு சர்க்கார் உத்யோகத்தைப் பிடித்து மூன்று பெண்களுக்கு நல்ல வரம் பார்த்து கடைசி மகனுடன் வாழ்ந்து வந்தாள். அவள் மகனின் வருமானத்தை விட இவளுக்கு பென்சன் அதிகம் என்று ஒரு சேதியும் அந்தத் தெருவில் உலவியது . 

“ஆனாலும் பாட்டிக்கு நல்ல ஞாபகம் டா , என்னோட தாத்தாவோட சொந்தக் காரங்க பத்தியெல்லாம் தெரிஞ்சுருக்கு” திண்ணையில் உட்கார்ந்த படியே ராகவன் ஆரம்பித்தான். ஆரம்பித்தவன் பதிலுக்கு எதிர்பாராமல் “பேசாம , சண்டைக்கு இந்த பாட்டிய கூட்டிண்டு போ, விபினோட  மொத்த குல கோத்திரம் கேட்டு ஒரு வழி பண்ணிடுவா “ என்று சிரித்தான் . 

காதலுக்காக சண்டை என்பதெல்லாம் சினிமாத்தனமான விஷயம்  என்று தெரிந்தாலும் , அவன் காதலுக்கான அளவீடாகவே அந்தச் சண்டையை பார்த்தான் சங்கர நாராயணன் . ரங்க நாயகிக்கு , தன்னால் இருவர் சண்டை போடுகிறார்கள் என்று தெரிந்தால் இருவரிடம் இருந்து கூட ஒதுங்கி விடுவாள் . அவளுக்கு தெரியக்கூடாது என்று சங்கர நாராயணன் உறுதியாக இருந்தான் . 

“சரி , அவளுக்காகக் தான் நீங்க  ரெண்டு பேரும் சண்டைன்னு அவளுக்கு தெரியுமா!” ராகவன் ஏதோ சங்கரநாராயணனின் மனதின் ஆழங்களில் இருப்பவற்றை நோண்டி எடுத்து கேள்வி கேட்பதைப் போல இருந்தது . 

“ விபின் தான் ஊர் முழுக்க அவ தன்னோட ஆள்னு சொல்லிண்டு இருக்கான் “ என்றான் சங்கர நாராயணன் . இந்த சண்டையும் அதற்காகத் தான் என்று சொல்லாமல் சொன்னான். கதவு கிரீச்சிடும் சத்தம் கேட்டு இருவரும் திரும்ப ரங்க நாயகி நின்றாள் .

பட்டென்று எழுந்து நின்ற சங்கர நாராயணனின் காதில் “ அப்படியே ப்ரெசென்ட் மிஸ்ன்னு சொல்லு “ என்று குசுகுசுத்துச்  சிரித்தான் ராகவன் . 

“அத்தை  இல்லையா “ என்ற ரங்க நாயகியின் குரலை மெச்ச ஆரம்பித்தான் சங்கரன் . ஆஹா என்ன இனிமையான குரல் அவளுக்கு. ஆளுக்கு சற்றும் ஒட்டாத குரல்.  அவள் அப்பாவும் அவளை பாட்டுக் கிளாசில் சேர்க்க  எத்தனையோ பிரயத்தனங்கள் செய்து பார்த்தார் . பிடி கொடுக்காமல் நழுவி விட்டாள் . 

அவள் கேட்ட கேள்விக்கு பதில் தராமல் அவளைப் பார்த்தபடியே சங்கர் நின்றிருக்க , ராகவன் “ஆமாம் இருக்கா , உனக்கு என்ன வேணும் “ என்றான் சற்றே கறாராக . சங்கர் அவனைப் பார்த்துக் முறைக்க “ அவ உனக்கு தான் ஆள் , எனக்கு யாரோ.. நீ ஏதாவது பேசு  “ என்று சைகை காட்டினான் . 

சங்கருக்கு வார்த்தைகள் குழைவாகத் தான் வந்தன . ” அம்மா உள்ள இருக்கா “ என்று சொன்னது அவனுக்கே சன்னமாகத் தான் கேட்டது . 

ராகவன் தலையில் அடித்துக் கொண்டான் . அவனே வீரனானன். 

“அப்புறம் விபின் என்ன சொல்றான் “ என்றான் நக்கலாக . 

ரங்க நாயகியின் கன்னங்கள் சிவந்தன . 

“அவன் என்ன சொன்னா உனக்கென்ன “ என்றபடி சங்கரை பார்த்து “ இவன் கூடெல்லாம் ஏன் சேரர “ என்று சொல்லிவிட்டு அவன் அம்மாவை நோக்கி நகர்ந்தாள் . 

“ஏன் டா , அவ ஏற்கனேவே என் கிட்ட பேச மாட்டா நீ வேற “ என்ற சங்கரனிடம் “இப்ப மட்டும் பேசு “ என்றான் ராகவன் . 

அவர்களின் அரை நொடி சண்டையை தகர்த்தது ஒரு குறுஞ்செய்தி. 

“நாம கொஞ்சம் பேசலாமா “ என்றது .. 

யாருடா இது  என்று தெரியாமல் அவர்கள் முழித்தனர் . 

அப்போது பார்த்து ரங்க நாயகி வெளியே வர , படாரென்று  கைப் பேசியை  சங்கரனிடம் இருந்து பறித்து அவளிடம் ராகவன் தந்து “இது யாருன்னு உனக்கு தெரியுமா “ என்றான் 

“இது பவானி நம்பர் மாதிரி இருக்கே , அவ உன்கிட்ட என்ன பேசணுமாம் … ஓஹோ கதை அப்படி போகுதோ “ என்று சிரித்தாள் . 

ராகவனும் சங்கரனும் பேஸ்த் அடித்தார் போல நின்றனர் . ரங்க நாயகி விலகியதும் ராகவன் ஆரம்பித்தான் 

“டேய் பலே ஆள்டா நீ , இங்க இவள் அங்க அவளா ? நடத்து .. ஆனா ரங்க நாயகி கண்ணுல கொஞ்சம் பொறாமை தெரிஞ்சுச்சு பார்த்தியா “ என்றான் . 

சங்கரன் பதில் சொல்லும் முன் அடுத்த குறுஞ்செய்தி வந்தது . 

விபின் “ எந்தா இடம் “ என்று அனுப்பி இருந்தான் .. 

விபினிண்ட ஜீவிதம் – பாகம் 2

 First Part - Herehttps://writervivek.com/2025/01/tentacles-of-love-1/

ராஜ கோபுரத்தில் இருந்து ஸ்ரீரங்கம் போலீஸ் ஸ்டேஷன் செல்லும் வழியில்  இருந்தது சுந்தரி டீ ஸ்டால் . பேனர்கள் சூழ்ந்த கடை போர்டுகளுக்கு மத்தியில் , அழகாக வரையப்பட்ட மங்கை ஒருத்தியைக் கொண்டிருந்தது அந்த டீக்கடை . ஒரு தேய்ந்து போன மர பெஞ்ச், அதற்கு பக்கவாட்டில் ஒரு மேஜை, அதன் மேல் பல கண்ணாடி ஜார்களில் இனிப்புப் பண்டங்கள், அதன் பின்னால் இருந்த சேரில் விபினின் அன்னான் சுஜின். மலையாள ஹீரோக்களுக்கே உண்டான கோதுமை நிறம். நறுக்கி வெட்டப்பட்ட மீசை, திரண்ட தோள்கள், யார் பார்த்தாலும், வயது முப்பதுக்கு மேல் என்று சொல்ல மாட்டார்கள்.    

அந்தக் கடைக்கு  ஸ்ரீரங்கத்து  ஆட்கள் நாயர் கடை என்றே பெயரிட்டு இருந்தார்கள் . இது கடை ஓனர் சுஜினுக்கும் ,விபினுக்கும் கடுப்பைத் தந்தாலும் , பெரிதாக வெளியே காட்டிக் கொள்ள மாட்டார்கள். “நாயர் ரெண்டு ஸ்பெஷல் சாய் “ என்று அவ்வபோது வம்பிழுக்கும்  ஸ்ரீரங்கத்தார்களுக்கு மட்டும் கழுதை லத்தி போல இருக்கும் பழைய டீத்தூளில், சாய் போட்டு , அதை மறைக்க இரண்டு ஸ்பூன் சர்க்கரை போட்டுத் தருவார்கள் . இவர்களும் , “என்ன சேட்டா, சர்க்கரை தூக்கலா, ஹாஹா “, என்று சப்பு கொட்டி குடித்துவிட்டு  நகர்வார்கள் . 

அன்றும் அப்படித்தான் , இரண்டு கட்டம் போட்ட சட்டை பார்ட்டிகள் சுஜினிடம் , மலையாளத்து நடிகர்கள் ஒரு காலத்தில் சகிலா பட வசூலைப் பார்த்து பயந்து நடுங்கினார்களாமே என்று ஒரண்டை இழுக்கப் பார்தார்கள். சுஜின் சிரித்தபடி தலையாட்டி தன் வேலையைப் பார்த்தபடி இருந்தார் . அவர் முகத்தில் மம்முட்டியின் சாயல் நன்றாகவே தெரியும் . மம்முட்டியைப்  போலவே கலையான முகம்   , மம்முட்டியைப் போலவே  மிருதுவான சருமம் . ஆனால் சுஜின் மோகன்லாலின் ரசிகர் . 

“ நாயர் ரொம்ப விவரம் , எதுக்கும் வாய திறக்கிறது இல்லை “ என்று சொன்னபடி முதல் கட்டம் போட்ட சட்டை ஜோப்பில் இருந்து பணத்தை எடுத்துக் கொடுப்பதற்கும், விபின் அவன் நண்பர்களுடன்  அங்கே வருவதற்கும் சரியாக இருந்தது. அவர்கள் வந்து அமர்த்ததில் இருந்து எதோ கார சார விவாதம் செய்து கொண்டிருந்தனர். 

“அவன் என்ன பெரிய ஆளா, எவன் வந்தாலும் பார்த்துப்போம்” என்றான், கண்ணாடி போட்டிருந்த கோவிந்த். எந்த சண்டையிலும் இதுவரை பங்கேற்க்காதவன் . காற்றடித்தால் மரத்தை பற்றிக் கொள்ளும் உடம்பு. பார்ப்பதற்கு அப்பாவி போலத்  தெரிந்தாலும், சரியான பிராடு. அவன் சொல்லைக் கேட்டு சங்கர நாராயணனிடம் சண்டைக்கு செல்வது , லாரிக்கு அடியில் தலையை வைப்பதற்குச் சமம் என்று விபினுக்கு நன்றாகவே தெரியும் . 

“ஆமா மச்சி , நமக்கு பெரிய சம்பவம் பண்றவங்களத் தெரியும், அடி பொளந்துடலாம் “ என்று கடலை பர்பி இருக்கும் பாட்டிலைப் பார்த்தபடியே  சொன்னான் அருண் . ஆள் பார்ப்பதற்கு சினிமா ஹீரோவைப் போல இருந்தாலும், பொய் மூட்டை அவன் . இரண்டு பர்பிக்காக கோர்த்து விட்டு அடி வாங்க வைத்து விடுவானோ என்ற பயம் விபினிடம் எப்போதும் இருந்தது.  

“என்ன ஆச்சு “ விபினுக்கும் அவன் நண்பர்களுக்கும் டீ கிளாசை கொடுத்துவிட்டுக்  கேட்டார் சுஜின் . 

விபின், ஒன்றும் இல்லை என்று தலையசைக்க, விஷயத்தை அண்ணனிடம் சொன்னால் சிக்கல் என்று பேச்சை மாற்ற அவர்கள் முயன்றார்கள்  .

“இந்த கோபுரத்து உச்சிலேர்ந்து பார்த்தா சிலோன் தெரியுமாம் டா “ ஒரு சிட்டிகை டீயை உறிஞ்சிக் கொண்டு சொன்னான் அருண்  . 

“மயிருல தெரியும் , இதோட பெருசு மலைக்கோட்டை,  அதுல இருந்து பார்த்தாலே ஒன்னும் தெரியாது “ என்று விஷயம் புரியாமல் கோவிந்த் சொல்ல , அனைவரும் அவனை முறைக்க , அவன் வழக்கம் போல நிசப்தமானான். 

“அப்படியா , மேல நம்பல விடுமா “ என்றான் விபின், அப்பாவியாக. 

“பர்மிஷன் வாங்கணும் , நம்பல எப்படியும் விட மாட்டாங்கடா “ என்றான் கோவிந்த்.

“ஏன்” என்பது போல விபின் பார்க்க  “நீ போய் அங்க , ‘விபின் ஹார்டீன் ரங்க நாயகின்னு’ கோபுரத்துல  கிறுக்கி வச்சுட்டா ரங்க நாதருக்கு சங்கடம் ஆகிடுமோல்யோ,  அதான் “ என்று சொல்லிவிட்டு  கண்ணாடியைக் கழட்டிச் சிரித்தான் கோவிந்த். 

“விபின் பிரேமா ரங்க நாயகி “ என்று காற்றில் படம் வரைந்து காட்டி அருண்  சொல்லி முடிக்க , சுஜின் அவர்களைப் பார்த்து முறைத்தார் .  

“என்ன பிரேமா, சண்டை? அது இதுன்னு ” இது சுஜின். 

, “சங்கர நாராயணன் விபின சண்டைக்கு வரச் சொல்லியிருக்கான் “ என்று போட்டு உடைத்தான்  சித்தப்பா . ஸ்போர்ட்ஸ் கோட்டாக்காக இரண்டு மூன்று முறை பதினொன்றாம் வகுப்பு படித்தவர் , ஒரு வழியாக இவர்களுடன் சேர்ந்து , படிக்காமல் ஊரை சுற்றிக் கொண்டிருக்கும் பெருசு .  

“எதுக்கு நமக்கு சண்டை” சுஜின் விபினைப் பார்த்து முறைக்க ஆரம்பித்தார் . 

தனி  ஆளாக இங்கே வந்து கடை போட்டு , ஆறரை நாட்கள் வேலை செய்து, ஏதோ கொஞ்சம் லாபம் பார்த்து , எல்லா செலவுகளையும் மிச்சம் பிடித்து, மீதியை ஊருக்கு அனுப்பி வைத்து , தங்கைக்கு கல்யாணம், தம்பிக்கு படிப்பு என்று ஒவ்வொரு டீ கிளாசிலும் ஒரு கனவை புதைத்து வைத்திருந்தார் சுஜின். இதெல்லாம் முடிந்தால் தான் கல்யாணம் என்றும் முடிவாக இருந்தார் . 

“சரி நான் வரட்டுமா” என்று நகரப் பார்த்த கோவிந்தை , காலரைப் பிடித்து உட்கார வைத்தார்கள் . “ என்னமோ , எவன் வந்தாலும் பார்த்துக்கலாம்னு சொன்ன , அதுக்குள்ள வயித்த கலக்குதோ “ என்று கூட்டாக சிரித்தார்கள் . 

“சண்ட வேணாம் “ என்று விபினிடம் சொல்லிவிட்டு , சித்தப்பாவிடம்  இவர்களைப் பார்த்து நடந்து கொள்ளச் சொல் என்று நகர்ந்தார் சுஜின் . அண்ணன் நகர்ந்ததும் அவர்கள் குதுகலமானார்கள் . அந்த நேரம் பார்த்து ரோட்டில் தாவணி அணிந்து ஐந்தாறு பெண்கள் நடந்து செல்ல அவர்களின் மொத்த கவனமும் அந்தப் பெண்கள் மேல் குவிந்தது .

“சரி தாவணிக்கும் சேலைக்கும் என்ன வித்யாசம் “என்றான் கோவிந்த் . தேவை இல்லாத விஷயங்களைப் பற்றி பேசுவதிலும் ஆராய்வதிலும் வல்லமை கொண்டவன் .

“தாவணி போட்ட பொண்ணுங்கள  நாம பார்ப்போம்  , சேலை கட்டியிருந்தா சித்தப்பாக்கு விட்டுடனும்” என்று சொல்லிச்  சிரித்தான் அருண்  . அவன் தலையில் சித்தப்பா ஒரு தட்டு தட்டினார். 

சித்தப்பாவிற்கும் வேறு வழி இல்லை . மூன்று வயது தான் அதிகம் என்றாலும் , இந்த கூட்டத்தை தவிர வேறு யாரும் அவருடன் பேச மறுத்தார்கள் . அந்த குரூப்பில் மரியாதை எதிர்பார்க்காமல் இருக்கும்  முதியவர் . அவர்களும்  உள்ளுக்குள் சித்தப்பாவை கலாய்த்தாலும் வெளியே விட்டுக் கொடுக்க மாட்டார்கள் . 

“சங்கர என்ன செய்யணும்” என்று அவர்களின் அதி முக்கியப் பிரச்சனைக்குள் இழுத்தான் விபின். 

“அவன் உன்கிட்ட என்ன சொன்னான் , ஃபுல்லா சொல்லு” , என்று இரண்டு ஓசி பர்பி எடுத்தபடியே  கேட்டான் அருண் . 

“ரங்க நாயகி வேண்டாம், இல்லைனா அடி பொளக்கும்ன்னு சொல்லி “ விபினுக்கு இன்னும் தமிழ் முழுதாக கைப்படவில்லை . 

“அவனே ஒரு பயந்தாங்கொள்ளி, நாமலாவது நாலு பேர் இருக்கோம் , அவனுக்கு மிஞ்சிப்போனா இரண்டு பேரை தான் தெரியும். வரட்டும் பார்க்கலாம் “ என்று கோவிந்த் நம்பிக்கை ஊட்டினான் . 

“எப்படி நீயே அவங்கள அடிப்பியா மாப்ள , இல்ல நாங்களும் வரணுமா “ என்று அருண் டபாய்த்தான் . 

“சித்தப்பா ஷார்ட் புட் சாம்பியன் தெரியும்ல , வீட்ல வேற நிறைய இரும்பு குண்டு வச்சுருக்கார், எடுத்து அடிச்சா, தொ இருக்குற கவர்ன்மென்ட் ஆஸ்பத்திரில சேர்த்துடலாம் “ என்று லாவகமாக விஷயத்தை சித்தப்பாவின் பக்கம் நகர்த்தினான் கோவிந்த் . 

“ஆமா போலீஸ் வந்தா கூட, சித்தப்பா கை ரேகை தான் கிடைக்கும், நாம எஸ்கேஎப்” 

“டேய் நான் எப்படா சண்டை போட்டு இருக்கேன் , நீங்க வேற “  இது சித்தப்பா. 

“ எங்க வரணும் அப்படினு அவனுக்கு ஒரு எஸ் எம் எஸ் போட்டு விடு , அவன் எப்படியும் பதில் சொல்ல மாட்டான் “ என்று அருண் சொல்ல , கோவிந்த் பட்டென்று விபினின் நோக்கியா செங்கல் போனை பிடுங்கி,  சங்கர நாராயணனை யுத்தத்துக்கு அழைத்தான். யுத்தங்கள் பல சமயங்களில் இப்படித்தான் சம்பந்தம் இல்லாத ஆட்களால் தொடங்கப்படுகின்றன . 

குறுஞ்செய்தி அனுப்பிய அடுத்த கணமே இவர்கள் விளையாட்டை ஆரம்பித்தார்கள் . 

“பெரிய ஆள் டா நீ, வெளியூர்ல இருந்து வந்து  , உள்ளூர்காரனையே அடிக்க நாள் குறிக்கிற “

“இருடி, அவன் ஸ்ரீரங்கம் கோயில்  பிரசாத ஸ்டால்ல இருக்கிற ரெண்டு ரவுடி அய்யர கூட்டிட்டு வந்து பொளக்கப் போறான் பாரேன் “ 

“சரி ரங்க நாயகிக்கு இவன் கிட்ட அடி வாங்கப் போற , பவானிக்கு மூணு ஆள் இருக்காங்களாம் , அவங்கள அடுத்த வாரம் வர சொல்லட்டா “ 

“எப்படியும் விசயத்தை கேட்டு இவங்க அண்ணனே இவன் கால உடைச்சு விட்டுருவாரு “ “அத சொல்லியே பைட்ட கேன்சல் பண்ணிடுவோம் “ என்று மாற்றி மாற்றி பேசி கிலியை கிளப்பினார்கள் . 

விபின்  “என்னடா “ என்று இழுத்தான் .

“இதுக்கு ஒரே வழி தான் இருக்கு சொல்லட்டா “ என்றான் கோவிந்த் . 

அருண் கொஞ்சம் பொறுமையா இரு என்று கையசைக்க , சுஜின் அங்கே ஆஜரானார். ”இப்போ சொல்லு, ஏது பிரச்சனை “ என்றார்.

அண்ணா கொஞ்சம் படிக்கிற வேலை இருக்கு , “ சித்தப்பா என்னென்னு  சொல்வார் “ என்று சொல்லிவிட்டு, டீக் கடையின் மாடியில் இருந்த விபினின் வீட்டிற்கு ஓடினார்கள் . அருண் ஓடும் முன் இன்னும் இரண்டு பர்பிகளை எடுத்துக் கொண்டு ஓடினான் . 

மாடிக்கு வந்து முதல் வேலையாக அருண் தலை அலங்காரம் செய்யப் போக , “இருக்கிறது பத்து முடி , கல்யாணத்துக்கு முன்னாடியே நீ சொட்டை தான் போ “ என்று கோவிந்த் சிரித்தான் . 

“நீ பொத்து” 

“வழி எந்தா?” 

“சொன்ன அடிக்க மாட்டியே “ “பேசாம ரங்க நாயகி கிட்ட சொல்லி அவளையே சண்ட போட சொல்லு . அவ மொத ஆளா சண்டைக்கு போறவ . சங்கர நாராயணனும் பொண்ணுன்னு சண்டைக்கு வர மாட்டான் , எப்படி நம்ம ஐடியா “ என்றவனை மற்ற இருவரும் முறைக்க ஆரம்பித்தனர். 

“சரி என்ன தான் எஸ் எம் எஸ் அனுப்பி? “, கோவிந்த் குறுந்செய்தி அனுப்பிவிட்டு அதை டெலிட்டும் செய்திருந்தான். 

“சண்டைக்கு வாடா சுண்டக்கா பயலே”ன்னு அனுப்பினேன் டா. 

விபினுக்கு வயிற்றைக் கலக்குவது போல இருந்தது .

 ***

அங்கிருந்து இரண்டு கிலோமீட்டர் தூரத்தில் இருந்தது  சங்கர நாராயணன் வீடு .  அங்கே அவனும் கொஞ்சம்  பதட்டமாகத்தான் இருந்தான். அவன் கோபத்தை எல்லாம் தட்டில் இருந்த மாவடுவை பிதுக்குவதில் காட்டிக்கொண்டிருந்தான். 

விபினிண்ட ஜீவிதம் - பாகம் 1

 ஶ்ரீரங்கத்தின் சித்திர மாட வீதியின் தெரு முனையில் இருந்த ரங்கா ட்யூஷன் சென்டர் கொஞ்சம் பரபரப்பாகக் காணப்பட்டது  . அதன் வாசலில் இருந்த இளம் கூட்டம் அங்கும் இங்கும் அலைபாய்ந்தபடி இருந்தது. டியூசன் சென்டரின் துருப்பிடித்த கம்பி கேட்டைத் திறந்தபடி  ஒருவன் 

“ இன்னிக்கு டூசன் இல்லையாம் டா, வாத்தி இன்னும் ஸ்கூல்லேர்ந்தே வராலயாம். “ என்று கோப்பையை வென்ற வீரனைப்  போல கையைத் தூக்கி  வெற்றிவேல் எனக் கதைத்தான் . 

அவனின் குரல் அங்கிருந்த சிறு கூட்டத்தில் , குளத்தில் வீசப்பட்ட ஒரு கல்லைப் போல சலசலப்பை உண்டு செய்தது. ஓரமாக  நின்றிருந்த பெண்கள், தன் புத்தகப் பைகளை நெஞ்சில் வைத்து அழுத்தியபடி அடுத்து என்ன செய்வது என்று பேச ஆரம்பித்தனர். மறுபக்கம் இருந்த ஆடவர் கூட்டம்,குதூகலத்தில் கொக்கரித்தது . அவரவர் வீட்டுக்குச் செல்வது ஆண் குலத்திற்கே இழுக்கு என்று முடிவெடுத்தனர். 

“பேசாம,  ஆயிரம் கால் மண்டபம் போகலாமா”  என்றான் அரைக் கை சட்டை போட்டிருந்த ஒருவன். அவன் வீடு கோவிலின் மேற்குச் சுவர்களுக்கு எதிராக இருந்தது. ஆயிரம் கால் மண்டபத்தில் இருந்து நாலு அடி எடுத்து வைத்தால் அவன் வீடு.,  அவனுக்கு எது வசதியோ அதை மட்டுமே சொல்வான், செய்வான். பெரும்பான்மையின் கருத்தையோ, முடிவையோ ஒருபோதும் ஏற்காதவன். அவன் சொன்னாலே கேட்கக் கூடாது என்றும் அங்கே ஒரு கூட்டம்  இருந்தது.

அந்தக் கூட்டம்  , அம்மா மண்டபம் சென்று காவிரியில் கால்களை  நனைக்கலாமா என்று திசை திருப்ப, எவர் எங்கே சென்றால் எனக்கென்ன என்று பவானியை நோக்கி , காதல் அம்புகளை கண்களால் எய்து கொண்டிருந்தான் விபின். தன் மெளன மொழியில் மனக் கவிதைகளைப் படைத்துக் கொண்டிருந்தான். 

அப்பப்பா… நாள் முழுவதும் பார்த்துக் கொண்டே இருக்க இருக்கத் தூண்டும் கண்களும், நயமாக வெட்டப்பட்ட புருவமும் அதன் மத்தியில் இருக்கும் மைக்ரோ பொட்டும், அதிலிருந்து அருவியாக ஓடி வரும் மூக்கும் என்று தன்னுள் இருந்த ஷெல்லியை பொங்க விட்டு காவியம் படைத்துக் கொண்டிருந்தான். 

பவானியோ நண்பர்களுடன் பேசிக் கொண்டிருந்தாள். அவ்வப்போது அவள் நிமிர்ந்து பார்க்கும் போதெல்லாம், எங்கே தன்னைப் பார்த்து விடுவாளோ என்று தன் பார்வையை அவளிடம் இருந்து விலக்கிக் கொள்வான் விபின். அப்படியே பார்த்துவிட்டால், இதயம் கழுத்து வரை துடித்து , அவனைத்  தடுமாற வைத்துவிடும். 

அங்கிருந்தவர்களில் சிலருக்கு மட்டுமே விபினின் காதல் ரகசியங்கள் தெரியும். என்ன இது,  நம் இடத்திற்கு வந்த மலையாளி ஒருவன் , நம் ஊர்ப் பெண்ணை காதலிக்கிறானே என்று வன்மம் கொள்ளாத நண்பர்கள். அவர்கள் அவ்வப்போது ஜாடை மாடையாக பவானியிடம் அவனைப் பற்றி சொல்லிச் சிரிப்பார்கள். பவானியும் அதை பெரிதாக எடுத்துக் கொள்ள மாட்டாள். அப்படியே பதில் பேசிவிட்டாலும் செட்டியாரின் மகள்  , ஊரில் உள்ள ஆண்களிடம் எல்லாம் பேசுகிறாளே என்று அப்பாவின் மளிகைக் கடையில் பேசிவிடுவார்களோ என்ற பயம் அவளுக்கு. அதனாலேயே அவளும் ஆண்களிடம் பேசுவதை தவிர்த்து விடுவாள்.

 நண்பர்கள் சொல்வது அத்தனையும் உண்மை என்று நம்புவது விபினுக்குப்  பிடிக்கும், வார்த்தைகளால் போதை ஏற்றும் நண்பர்கள் கிடைத்தால் யார் விடுவார்கள். விபினுடன் சென்றால் , இரண்டு ரூபாய் பன்னீர் சோடா வாங்கித் தருவான் என்று நண்பர்கள் எப்போதும் அவனைச் சூழ்ந்து இருப்பார்கள். ஓசி சோடா குடித்தால்  வரும் ஏப்பத்தை விட அதிகப் பொய்களை சொல்வார்கள் . 

”கண்டிப்பா உனக்கு தான் மச்சி “

“அவ உன்ன தான் டா பார்த்தா “

“அவ உனக்காகத்தான் தான் மத்தவங்கள அவாய்ட் பன்றா “

என்று பொய் மூட்டைகளை அவிழ்த்து விடுவார்கள் . ஆயிரம் கால் மண்டபத்தில் உட்கார்ந்து கொண்டு ரங்கநாதரே மலைக்கும் அளவிற்கு ,  கோடிப் பொய்களை கொட்டுவார்கள் . இது அத்தனையும் பொய் என்று விபினுக்கு லேசாகத் தெரிந்தாலும் , கேட்பதற்கு குளுமையாக இருப்பதனால் அவனும் விட்டு விடுவான். 

“வாத்தி வரதுக்குள்ள கிளம்பிடலாம் “ என்று ஒருவழியாக முடிவெடுத்தார்கள் . சூரியன் மங்கத் தொடங்கியிருந்தது, ராஜ கோபுரத்தின் நிழல் அவர்கள் நின்ற இடத்தை மெல்ல ஆக்கிரமித்துக் கொண்டிருந்தது. மீதிருந்த வெயிலின் ஒளி அவள் முகத்தில் படர்ந்து எதிரொளிக்காமல் வருடி விட்டுக் கொண்டிருந்தது. இருந்தால் இந்த சூரியனைப் போல இருக்க வேண்டும் , எங்கயும் யார் மீதும் அவர்கள் அனுமதி இல்லாமல் தொட்டு வருட முடியும். 

விபினின் காதல் அம்புகள் விடாமல் பாய்ந்தன. 

வட்ட முகம்,  ஒரு பரு இல்லை, ஒரு வெட்டு இல்லை, ஒரு தழும்பு இல்லை. கடவுள் எப்படி இளம் பெண்களுக்கு மட்டும் இப்படி ஒரு வாளிப்பான சருமத்தை தந்து விடுகிறார். நீண்ட கழுத்து. மலையாளிகளே தோற்றுப் போகும் திரேகம்.. காதோரம் இருந்த பூனை முடி, அவ்வப்போது அவள் இதழ்களை தொட்டு விட முடியமா என்று சோதித்துப் பார்த்து.  விபின் ஒரு கணம் , அவளருகே சென்று , அவள் முடியை கோதி விட்டால் எப்படி இருக்கும் என்று எண்ணிப் பார்த்தான் , அந்த நினைப்பே கால்களில் ஜில்லுப்பை தந்தது. 

ஒரு வழியாக கூட்டம் அம்மா மண்டபம் செல்லாம் என்ற முடிவுக்கு வந்தது. ஆண்களில் ஒருவனைத் தவிர அனைவரும் ஆமோதித்தனர். 

பெண்கள் முடிவெடுக்க முடியாமல் திணறினர். வீட்டுக்கு செல்லலாமா இல்லை, கொஞ்சம் நேரம் வீட்டார் கெடுபிடி இல்லாமல் நிம்மதியாக இருக்கலாமா என்று தர்க யுத்தம் நடத்தினர். பவானிக்கும் கொஞ்ச நேரம் வெளியே இருந்தால் நன்றாக இருக்கும் என்றே தோன்றியது.. ஆனால் தனியாக , செல்லவும் பயம், தன் கருத்தை வெளியே சொல்லவும் தயக்கம். எப்படியும் ரங்கநாயகி நல்ல முடிவை எடுப்பாள் என்று அவளை நோக்கி புருவத்தை உயர்த்தி சம்மிகையிட்டாள் . ரங்க நாயகிக்கு  வீட்டிற்கு சென்றால் பாத்திரம் தேய்க்க விட்டு விடுவார்கள் என்ற பயம். அவளும் ஆண்களின் முடிவுக்கே வந்தாள். 

அந்தக்  கூட்டம் அம்மா மண்டபத்தை நோக்கி நடக்கத் தொடங்கியது. சமாஜத்தின் வாசல் வரை நூல் பிடித்த எறும்புகளைப் போல வரிசையில் நடந்தனர். பவானிக்கு தன் பின்னாலேயே விபின் வருவது பல வித உணர்ச்சிகளை உண்டு செய்தது . அவன் தன்னை தான் பார்க்கின்றானா., பார்த்தாலும் கண்கள் ஏதும் கண்ட இடத்தை பார்க்கின்றனவா என்று ஆயிரம் கேள்விகள். ரங்க நாயகி அவன் பின்னால் வருகிறாள் அவளிடம் பிறகு கேட்டுக்கொள்ளலாம். 

பவானியின் பின்னால் இருந்த விபின் ஒரு மாய லோகத்தில் இருந்தான். அசைந்தாடும் தேவதை இரண்டடியில் நடப்பதை அவனால் நம்ப முடியவில்லை. அவளின் பின் சடை அசையும் அழகாய் பார்த்துக் கொண்டே சென்றான். சடையைத் தாண்டி கண்கள் சென்று விடக்கூடாது என்று உறுதியாக இருந்தான். 

அம்மா மண்டபமும் அதன் பின்னால் இருந்த களங்கமற்ற காவிரி ஆறும் அவர்கள் கண்ணுக்கு தெரிந்தன. சடாரென்று ஆட்டோக்காரன் ஒருவன் ஓரமாக நடந்த அந்தக் கூட்டத்தை உரசிச் செல்வது போல வந்து உரசாமல் சென்றான். இதனால், நிலை குலைந்த ரங்கநாயகி,  கீழே விழப்போக, அவள் விபினை தூணாக நினைத்து இழுக்க,  நிலை குலைந்த விபினின் கைகளை பூமாலை ஒன்று பிடித்து நிறுத்தியது. எவ்வளவு மிருதுவான விரல்கள், பஞ்சினாலும், மயில்றகாலும்,  

புனையப்பட்ட விரல்கள். கரடு முரடான தன் கை , அவள் விரல்களை காயப்படுத்தி விடுமோ என்று விபின் பயந்தான். எது நடந்தாலும் , ஏன், இந்த அண்டமே முடிந்தாலும் அந்தக் கைகளை விட்டுவிடக் கூடாதென்று பிடித்தபடியே கீழே விழாமல் திரிசங்கில் தொங்கினான். அவள் கைகளுக்ககே திருவாங்கூர் சமஸ்தானத்தின் சொத்துக்களை எழுதி வைக்கலாம் .

பவானியின் முகத்தை அப்போது தான் நெருக்கத்தில் பார்த்தான். உலகைப் படைத்த ஆதி தேவதை இவளைப் போலத் தான் இருந்திருக்க வேண்டும். அப்படியே அவள் கைகளை எடுத்து கண்ணில் ஒற்றிக் கொள்ளலாம் என்று சிந்தித்தான். பவானியும் சட்டென்று அவள் கைகளை விலக்கிக் கொண்டாள். நன்றி சொல்ல வாயெடுத்த விபினுக்கு கீச்சுக் குரல்கள் மட்டுமே வந்தன . என்ன தான் தன் மனம் வானத்தில் பறந்தாலும், பூத உடல்  இன்னும் தரையில் தான் இருக்கிறது என்றே அறியாமல் இருந்தான் விபின்.   ரங்கநாயகியின் முனகல்கள் அதிகரித்த பின்னர் தான் , தான் அவள் மேல் அமர்ந்திருக்கிறோம் என்றே அவனுக்கு உறைத்தது.  நல்ல பஞ்சு மெத்தை மேனி, அகன்ட திரேகம் . எழுந்ததுமே பவானி என்ன செய்கிறாள் என்று தான் அவனுக்கு தோன்றியது . ரங்கநாயகியிடம் ஏதும் அடிபட்டு இருக்கிறதா என்று பவானி விசாரித்துக் கொண்டிருந்தாள். 

“சோரி , தெரியாம விழுந்து” என்று ஆப் பாயில் தமிழில் மன்னிப்பைக் கோரினான். பதிலுக்கு புன்னகையை பதிலாகத் தந்தாள் ரங்கநாயகி. 

அன்றிலிருந்து ஆரம்பித்தது அவளின் காதல் போர். விபின் எங்கே இருந்தாலும் அந்த இடத்தில் ரங்கநாயகியும் இருக்க ஆரம்பித்தாள். அவன் எது சொன்னாலும் சிரித்தாள். பெண்களின் சிரிப்பு ஒரு போதை தான் . அந்தச் சிரிப்பில் தான் எத்தனை விதங்கள். கிட்டத்தட்ட ஒவ்வொரு ஆணுக்கும் ஒரு சிரிப்பு . கடைக்காரன்,  கூட கொஞ்சம்  கொத்தமல்லி தந்தால் ஒரு சிரிப்பு , ரம்பம் போடும் கிழடுகளிடம் இருந்து தப்பிக்க   ஒரு சிரிப்பு, நேரம் கிடைத்தால் கை பிடிக்கப் பார்க்கும் கல்யாணம் ஆன ஆண் பதர்களுக்கு, கிட்ட நெருங்காதே  என்று ஒரு சிரிப்பு . இதில் தான் எந்த ரகம் என்று விபின் என்னாத நாட்களே இல்லை. 

தன்னை சிரிக்க வைக்கும் ஆண்களை ,பெண்கள் உள் வட்டத்திற்குள் நிறுத்த ஆரம்பித்தால்  , இந்த உலகம் பத்துமா என்று அவனுக்கு தோன்றியது . அவன் மனதில் இருந்து பவானி மெல்ல விலக ஆரம்பித்தாள் . மூடு பனி விலகி , ஆதவன் தெரிவதைப் போல, அவன் கண் முன்னே  பவானி இருந்தாலும்  ரங்க நாயகி ஜொலிப்பாகத்  தெரிய ஆரம்பித்தாள் . 

ரங்க நாயகி  வீட்டு தயிர் சாதத்திற்கும் அதனூடே வெறும் மாவடுவிற்கும், மோர் மிளகாய்க்கும் அடிமையானான்.  லீவு நாட்களில் கூட பாலக்காடு செல்லாமல் , அங்கேயே கோயில் குளம் என்று ரங்க நாயகியின் தாவணியை பிடிக்காத குறையாகச்   சுற்றி வந்தான். எதிலும், நெஞ்சை நிமிர்த்தி  துணிந்து பேசும் ரங்க நாயகியை கிட்டத்தட்ட வழிபட ஆரம்பித்தான். இவளைப் போன்ற ஒரு பெண் தான் வாழ்க்கைக்கு தேவை என்று முடிவெடுத்தான். 

பவானி பட்டை தீட்டப்பட்ட வைரம் என்றால், ரங்க நாயகி ஜொலிக்கும் வெள்ளி . 

விபினுக்கு அன்று வைரத்திர்காக காத்திருப்பது ஏனோ பிடிக்காமல் போனது. 

தனக்கான  தேவை  வெள்ளி தான் என்ற முடிவுக்கு வந்திருந்தான் .  

கூட இருக்கும் நண்பர்களும் ரங்கநாயகி தான் அவனுக்கு ஆத்மார்த்தமான ஜோடி என்றனர். அவன் வாங்கிக் கொடுத்த சோடாவைக் குடித்துக் கொண்டே. 

அவன் டியூசன் சென்டரில் படிக்கும்  அரைக் கை சட்டைக்கரான் மட்டும் , சோடா பாட்டிலை அவன் மண்டையில் உடைத்து விடலாமா என்று யோசித்துக் கொண்டிருந்தான். 

தொடரும்